Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Łodzi

Sąd I instancji zauważył, że zagadnienie solidarnej odpowiedzialności za zobowiązani wekslowe jest uregulowane przez art. 47 ustawy z 28 kwietnia 1936 r. prawo wekslowe (Dz.

(...)(trzy tysiące dwieście dwadzieścia siedem 47/100) złotych tytułem nieuiszczonych kosztów(...)

Oznacza, to że przyczyny te z prawnego punktu widzenia są obojętne Sąd Apelacyjny w tym względzie podziela w całości zapatrywania prawne Sądu Najwyższego wyrażone w uchwale z 21 lipca 2010 roku III CZP 47/190, Biuletyn SN nr 7/2010.

W świetle powyższego nie ulega wątpliwości, że dobrem osobistym naruszonym działaniem strony pozwanej jest w niniejszej sprawie „prawo do życia w rodzinie, szczególna więź łącząca członków rodziny” ( art. 23 k.c. ), wywodzone z wartości konstytucyjnych ( art. 18, 47 , i 71 Konstytucji RP ).

Odnoszące się do niego kryterium szacowania wysokości zadośćuczynienia ma przy tym jedynie pomocniczy charakter (wyrok SN z dnia 5 października 2005 r., I PK 47/05) .

Tymczasem B. W. do 2012 roku mieszkała na plebanii i pracowała tam jako sekretarka i osoba prowadząca kancelarię (zeznania świadka B. W. na rozprawie w dniu 21 sierpnia 2014 roku 00:41:40 – 00:47:00 oraz na rozprawie w dniu 5 listopada 2015 roku 00:13:19-00:25:00).

Było to zgodne z treścią art. 47 § 2 k.k.w. , który stanowi, że od zastępczej kary pozbawienia wolności lub wykonywania pracy, o której mowa w art. 45 § 1 k.k.w. , skazany może się w każdym czasie zwolnić przez złożenie kwoty pieniężnej przypadającej jeszcze do uiszczenia tytułem grzywny.

Kwota ta spełniała też funkcję kompensacyjną, trzeba bowiem pamiętać, że wysokość zadośćuczynienia powinna być odczuwalna dla poszkodowanego i przynosić mu równowagę emocjonalną, naruszoną przez cierpienia psychiczne i fizyczne (wyrok SN z dnia 14 lutego 2008 roku, II CSK 536/2007, OSP 2010/5/47).